PERSEKUTUAN
TANAH MELAYU
Akibat bantahan hebat orang
Melayu, Kerajaan British telah membatalkan rancangan Malayan Union. British
sedar bahawa tanpa sokongan orang Melayu, usaha mereka menubuhkan satu
sistem pemerintahan baru di Tanah Melayu tidak akan berjaya. Maka pada Julai
1946 kerajaan British telah membentuk satu Jawatankuasa Kerja untuk menggubal
perlembagaan baru mengantikan Malayan Union. Jawatankuasa itu dianggotai oleh
empat orang wakil raja-raja Melayu, dua wakil UMNO dan enam orang pegawai kanan
British. Perkara-perkara yang dicadangkan ialah:
i. Pemulihan
kedudukan raja-raja Melayu dengan kedaultan mereka dikembalikan.
ii. Penubuhan Dewan
Undangan Negeri bagi setiap negeri di Tanah Melayu
iii. Syarat-syarat
kewarganegaraan yang lebih ketat bagi kaum bukan Melayu
Rangka Cadangan Perlembagaan
Tanah Melayu ini telah mendapat bantahan daripada kaum bukan Melayu melalui
AMCJA. Manakala pertubuhan politik Melayu yang tidak sealiran dengan UMNO iaitu
PUTERA turut sama menentang rangka perlembagaan
5.1.7
PERLEMBAGAAN PERSEKUTUAN TANAH MELAYU 1948
Pada bulan Januari 1948,
kerajaan British menerima cadangan Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.
Perlembagaan ini dipersetujui dan ditandatangani oleh sembilan orang raja
Melayu dan Pesuruhjaya Tinggi British pada 21 Januari 1948, dan berkuatkuasa
mulai 1 Febuari 1948.
Ciri-Ciri
Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948
a. Mengandungi
sembilan buah negeri Melayu dan dua buah Negeri-negeri Selat, iaitu Pulau
Pinang dan Melaka. Singapura dikekalkan sebgai sebuah tanah jajahan British
yang berasingan.
b. Di Ketuai oleh
Pesuruhjaya Tinggi British dengan dibantu oleh sebuah Majlis Mesyuarat Kerja
dan Majlis Undangan Persekutuan
c. Penubuhan Majlis
Raja-raja Melayu yang ditugaskan untuk menasihati Pesuruhjaya Tinggi British
dan Majlis Mesyuarat Kerja Negeri di peringkat negeri yang fungsinya sama
seperti Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan.
d. Jawatan Menteri
Besar diwujud bagi menggantikan jawatan Residen British dan kuasa kerjaan
negeri pula ditambah termasuk kewangan, kerajaan tempatan dan kesihatan.
e. Pemberian
kerakyatan kepada orang asing menetap di Tanah Melayu setelah Perlembagaan
tahun 1984 dikuatkuasakan, mereka yang dianggap sebagai warganegara Persekutuan
Tanah Melayu ialah:
i. Semua rakyat
raja di sebuah negeri Melayu
ii. Rakyat British
yang dilahirkan di Pulau Pinang dan Melaka serta menetap selama 15 tahun
berturut-turut di mana-mana negeri dalam Persekutuan
iii. Rakyat British
yang dilahirkan di Persekutuan yang bapanya sendiri dilahirkan di Persekutuan
atau telah menetap selama 15 tahun berturut-turut.
iv. Mereka yang
dilahirkan dalam Persekutuan dan bertutur dalam bahasa Melayu dan mengamalkan
adat istiadat Melayu.
v. Mereka yang
dilahirkan di Persekutuan dan ibu bapanya juga dilahirkan di Persekutuan dan
menetap selama 15 tahun berturut-turut.
f. Penduduk lain
layak memohon menjadi warganegara dengan syarat-syarat berikut:
i. Dilahirkan di
Persekutuan dan menetap selama lapan tahun dari tempoh 12 tahun atau menetap
selama 15 tahun daripada 20 tahun sebelum permohonan itu dibuat.
ii. Pemohon mesti
berkelakuan baik, mempunyai pengetahuan dalam bahasa Melayu atau Inggeris dan
mesti berumur tidak kurang dari 18 tahun[11].
Kesan
Penubuhan Persekutuan Tanah Melayu
a. Kuasa dan
kedaulatan raja-raja Melayu serta kedudukan istimewa orang Melayu
dipulihkan. Jawatan Residen British digantikan dengan jawatan
Menteri Besar
b. Orang
Melayu membuat pengorbanan besar dengan memberi kerakyatan kepada kaum
imigran. Ini bermakna kaum imigran kini boleh menikmati hak yang sama
dengan orang Melayu dan mengambil bahagian dalam pemerintahan Negara.
c. Orang Melayu
berharap pengorbanan yang besar ini dibalas oleh pohak kerajaan melalui
usaha meninggikan taraf hidup mereka melalui peruntukan ‘kedudukan istimewa’
dalam perlembagaan, tetapi ini tidak dilakukan oleh kerajaan British
d. Kaum bukan
Melayu, terutama orang cina menentang penubuhan Persekutuan kerana Singapura
tidak dimasukkan ke dalam Persekutuan mereka juga membantah pemberian taraf
‘kedudukan Istimewa’ kepada orang Melayu dalam perlembagaan.
e. Penentangan
paling hebat dilakukan oleh Parti Komunis Malaya (PKM) dan lain-lain pertubuhan
sayap kiri. PKM berusaha merampas kuasa secara kekerasan sehingga
mengakibatkan darurat diisytiharkan di seluruh Tanah Melayu pada bulan Jun 1946[12].
f. Kejayaan
besar PKM ialah peristiwa pembunuhan Pesuruhjaya Tinggi British di Tanah
Melayu, Sir Henry Gurney dalam satu serangan hendap yang dilakukan di
Bukit Fraser pada 6 Oktober 1951.
g. Kejayaan PKM
tidak berpanjangan akibat langkah-langkah kerajaan menambahkan bilangan anggota
pasukan keselamatan, kedudukan PKM semakin lemah dan jumlah anggotannya semakin
merosot
5.2
ANCAMAN KOMUNIS
5.2.1
PARTI KOMUNIS MALAYA
Matlamat komunis di Tanah
Melayu ialah untuk menubuhkan sebuah negara Komunis. Ideologi komunis ini mula
disebarkan di Tanah Melayu pada 1930an dan semakin berkembang pada tahun 1941
hingga 1945 akibat perasaan anti Jepun.[13] Walaupun
British bekerjasama dengan MPAJA dan PKM semasa pendudukan Jepun tetapi selepas
tahun 1945 pihak British enggan menerima PKM. Sejak itu bermulalah penentangan
PKM terhadap kerajaan British di Tanah Melayu
5.2.2
PERKEMBANGAN SEBELUM DARURAT
Sebelum tahun 1937 sambutan
orang Cina kepada PKM tidak begitu menggalakkan,namun selepas kekalahan Negara
China dalam perang China - Jepun. PKM berjaya mempengaruhi perasaan anti-Jepun
di kalangan orang Cina di Tanah Melayu untuk menyokong perjuangan mereka. Dasar
PKM bekerjasama dengan British semasa Perang Dunia Kedua menjadikan pengaruhnya
semakin meluas. Kerjasama dengan British melalui Force 136 memberi PKM peluang
untuk meluaskan sokongan di kalangan orang awam.
Selepas Perang Dunia Kedua
beakhir dan sebelum British kembali semula ke Tanah Melayu. PKM dan MPAJA
keluar dari hutan dan mengambil alih pemerintahan selama tiga minggu. Dalam
tempoh itu, tentera komunis yang dipanggil Bintang Tiga bertindak kejam untuk
membalas dendam kepada penduduk tempatan yanag dituduh bersubahat atau
bekerjasama dengan tentera Jepun.
Setelah British kembali semula
memerintah, kerajaan British mengarahkan supaya MPAJA menyerahkan semua senjata
dan membubarkan pasukan gerila yang ditubuhkan semasa pendudukan Jepun.
Walaupun arahan itu dipatuhi, tetapi tidak semua senjata yang diserahkan kerana
sebahagian besar daripadanya dan bekalan makanan masih disembunyikan di hutan.
Tindakan MPAJA meletakkan senjata itu lebih merupakan satu langkah simbolik
untuk menggambarkan yang PKM berjuang atas landasan perlembagaan.
5.2.3
PENYUSUPAN KE DALAM KESATUAN SEKERJA DAN PERGERAKAN POLITIK
Selepas MPAJA
dibubarkan, PKM memulakan kegiatan subversive dengan menyusup masuk ke dalam
kesatuan sekerja. PKM menerima sokongan kuat daripada sebuah gabungan
kesatuan sekerja yang dikenali sebagai Pan-Malayan Federation Of Trade Unions
(PMFTU). Melalui kesatuan sekerja PKM menganjurkan mogok di seluruh Tanah
Melayu[14].
Akibat tindakan mogok, banyak kerja yang tergendala dan masa kerja terbuang
begitu sahaja.
PKM juga menyusup masuk ke
dalam pergerakan politik. Menjadi tenaga penggerak kepada usaha
menyatukan golongan kiri melalui PUTERA – AMCJA untuk menentang Malayan
Union. PUTERA mewakili parti politik orang Melayu yang
berfahaman kiri dan AMCJA dikatakan mewakili kaum bukan Melayu. Kesemua
pertubuhan di bawah naungan PKM, kecuali MIC diresapi atau bersimpati
dengan komunis dan menjadi pertubuhan barisan hadapan PKM.
Gabungan PUTERA – AMCJA
mengemukakan cadangan perlembagaan yang dikenali sebagai Perlembagaan Rakyat
pada tahun 1974. Cadangan itu di tolak oleh kerajaan British yang meneruskan
usaha menubuhkan Persekutuan Tanah melayu bagi menggantikan Malayan Union.
5.2.4
KEGIATAN SUBVERSIF PKM
PKM melancarkan serangan
melalui pasukan gerila yang diketuai Pegawai khas. Diperingkat pusat, pegawai
ini mengarahkan pegawai gerila daerah yang kemudian mengarahkan pegawai gerila
di peringkat negeri dan seterusnya di peringkat mukim.Setiap pasukan gerila
dibahagikan kepada unit-unit kecil untuk menjalankan kegiatan subversive[15]
Kumpulan gerila menjadi
anggota utama dalam pasukan bertindak PKM yang dikenali sebagai Malayan Races
Liberation Army (MRLA). Pasukan bertindak ini bertanggungjawab melakukan
serangan bersenjata. MRLA bekerjasama rapat dengan Min Yuen, iaitu orang awam
Cina yang diarahkan untuk mengumpulkan maklumat penting, menyediakan bekalan
ubat, menyebarkan risalah-risalah komunis, mencari bantuan kewangan dan
mengambil rekrut-rekrut baru.
Menjelang pengisytiharan
darurat, kempen keganasan PKM tersebar dengan meluas. Pasukan gerila komunis
menjalankan kegiatan di kawasan ladang getah dan lombong bijih timah di
pesisiran hutan belantara. Ini bertujuan untuk membangkitkan ketakutan,
kegelisahan dan perasaan tidak puas hati rakyat kepada pihak kerajaan.
Kejayaan terbesar PKM ialah
peristiwa pembunuhan Pesuruhjaya Tinggi British di Tanah Melayu, Sir Henry
Gurney dalam satu serangan hendap yang dilakukan di Bukit Fraser pada 6 Oktober
1951. Walaubagaimanapun, kejayaan PKM tidak berpanjangan akibat langkah-langkah
kerajaan menambahkan bilangan anggota pasukan keselamatan, kedudukan PKM
semakin lemah dan jumlah anggotannya semakin merosot.[16] Pada
tahun 1952, PKM memindahkan markasnya di Bentong, Pahang ke Betong di Selatan
Negara Thai. PKM juga mula mengatur strategi lain untuk meneruskan perjuangan
bagi mencapai cita-citanya politiknya.
|
5.2.5 LANGKAH-LANGKAH MENGATASI KOMUNIS
a.
Mengisytiharkan Darurat
Menjelang pertengahan tahun
1948, keganasan PKM semakin hebat. Antara bulan Oktober 1945
hingga Disember 1947, PKM melakukan 191 pembunuhan dan dalam enam bulan pertama
tahun 1948, sebanyak 107 pembunuhan. Kemuncak keganasan
berlaku pada 12 Jun 1948, apabila tiga orang pemimpin Kuomintang dibunuh
di Johor, dan diikuti oleh pembunuhan tiga orang peladang Eropah
dalam masa satu hari di Sungai Siput, Perak pada 16 Jun 1948.
Peristiwa ini memaksa kerajaan
British mengisytiharkan darurat di Sungai Siput dan beberapa tempat di Johor
pada 18 Jun 1948. Sehari selepas itu, darurat diisytiharkan di seluruh
Tanah Melayu dan diikuti di Singapura pada 23 Jun 1948. Setelah undang-undang
Darurat dikuatkuasakan, PKM dan pertubuhan di bawah naungannya diharamkan.
Darurat adalah istilah yang
digunakan oleh kerajaan British untuk merujuk kepada kekacauan yang meletus di
Tanah Melayu akibat kebangkitan komunis. Oleh itu, bermulalah secara rasmi
usaha kerajaan British untuk memerangi keganasan komunis di Tanah Melayu.
PKM memulakan kegiatan secara gerila melalui gerakan ‘bawah tanah’.
Semasa darurat beberapa usaha telah
dijalankan untuk mengatasi keganasan PKM. Antaranya ialah :
i.
Mengharamkan PKM melalui undang-undang darurat
ii.
Menggunakan tentera dan polis untuk menangkap sesiapa yang disyaki.
iii.
Memperkenalkan sistem kad pengenalan di mana rakyat yang berumur 12 tahun ke
atas diwajibkan mendaftar dan memiliki dokumen pengenalan diri.
iv. Home
guard di kampung-kampung telah ditubuhkan.
v.
Tentera-tentera komanwel telah dibawa masuk
vi.
Usaha-usaha menyatupadukan kaum-kaum melalui Jawatankuasa Perhubungan Antara
Kaum
b. Rancangan
Briggs
Diperkenalkan oleh Sir Harold
Briggs iaitu Pengarah Gerakan menentang Komunis pada tahun 1950. Rancangan
diperkenalkan bertujuan untuk membanteras kegiatan komunis melalui strategi
menempatkan golongan setinggan di pinggir hutan ke kampung baru dan melancarkan
gerakan kelaparan.
Rancangan ini bertujuan
menghalang penduduk Cina daripada membekalkan makanan dan perubatan dan
memberikan maklumat kepada gerila komunis yang bersembunyi dalam hutan. Di
bawah rancangan ini kampong-kampung dipinggir hutan ditempatkan semula di
kawasan baharu yang dipanggil Kampung Baru yang mudah dikawal. Kampung Baru
dipagar disekelilingnya dan disediakan kemudahan seperti sekolah dan pusat kesihatan.
Rancangan ini didapati
berkesan dalam menggagalkan pembrontakan Komunis kerana ia dapat melemahkan
kegiatan Min Yuen dan seterusnya memaksa Komunis keluar daripada hutan.
c.
Rancangan Templer (Perang Saraf)
Sir Gerald Templer telah melancarkan
perang saraf ke atas pengganas Komunis dengan mengambil beberapa tindakan.
Antaranya ialah:
i. melonggarkan syarat
kewarganegaraan bagi orang bukan Melayu
ii.
memberikan pengampunan secara beramai-ramai kepada anggota PKM yang menyerah
diri
iii.
memberi hadiah kepada mereka yang memberikan maklumat mengenai pengganas
Komunis
iv.
menyebarkan risalah yang meminta agar anggota PKM meninggalkan perjuangan
mereka
v.
memperkenalkan konsep perintah berkurung di kawasan-kawasan tertentu ketika
tentera memburu anggota Komunis
Sir Gerald Templer telah
memperkenalkan sistem pembahagian wilayah kepada kawasan Hitam dan kawasan
Putih. Pada tahun 1952. Kawasan Hitam ialah kawasan yang didapati giat dengan
aktiviti komunis dan perlu diberi kawalan ketat oleh pihak pertahanan. Manakala
kawasan Putih ialah kawasan yang selamat atau bebas daripada pengaruh Komunis
Melalui pengisytiharan ini
kegiatan gerila dapat dikawal dengan baik dan berkesan. Melaka menjadi negeri
pertama yang diisytiharkan sebagai kawasan putih pada bulan September 1953.
Dibawah rancangan ini juga tindakan menyekat kemasukan bekalan makanan ke
kawasan yang menjadi sarang kegiatan Komunis telah dijalankan
d.
Rundingan Baling
Pada Pilihanraya Umum
Persekutuan pertama pada bulan Julai 1955 memberi kemenangan besar kepada
Parti Perikatan. Tunku Abdul Rahman dilantik menjadi ketua Menteri Persekutuan
Persekutuan Tanah Melayu. Di bawah sistem berkerajaan sendiri. Pemberian taraf
berkerajaan sendiri mengukuhkan sokongan rakyat kepada kerajaan. Ini menjadikan
pengaruh Komunis semakin merosot.
Tunku Abdul Rahman berjanji
untuk menamatkan darurat dengan segera. Pada bulan September 1955, beliau
menawarkan pengampunan secara beramai-ramai kepada semua pengganas komunis.
Mereka yang menyerah diri tidak akan dikenakan sebarang tindakan oleh pihak
kerajaan. Kemerosotan pengaruh Komunis menyedarkan para pemimpin PKM, terutama
Chin Peng bahawa perjuangan mereka tidak lagi mendapat sokongan rakyat.
Akhirnya, Chin Peng bersetuju untuk berunding dengan kerajaan. Rundingan itu
diadakan pada 28-29 Disember 1955 di Baling Kedah.
Perwakilan
|
Nama
|
Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu
|
Tunku Abdul Rahman
|
Ketua Menteri Singapura
|
David Marshall
|
Presiden MCA
|
Tan Cheng Lock
|
Parti Komunis Malaya
|
1. Chin Peng
(Setiausaha Agung)
2. Chen Tien (
Ketua Propaganda)
3. Rashid Mydin
(Ahli
Jawatankuasa Pusat)
|
Tokoh
yang menghadiri Rundingan Baling di Kedah pada 28-29 Disember 1955
Dalam rundingan itu,
Tunku meminta PKM meletakkan senjata dan menerima tawaran
pemgampunan kerajaan. Chin Peng menolak permintaan itu dan
sebaliknya meminta PKM dibenarkan bergerak sebagai sebuah parti politik
yang sah. Rundingan Baling berakhir dengan kegagalan
kerana kerajaan enggan tunduk dengan tuntutan PKM. Pada tahun 1960, kegiatan
PKM berjaya dilumpuhkan, akibat tindakan keras kerajaan memerangi kegiatan
Komunis. Pada 31 Julai 1960, darurat diisytiharkan tamat secara
rasmi. Sepanjang tempoh darurat, seramai 6398 orang anggota PKM dibunuh,
1245 di tawan dan 1938 menyerah diri[17].
Jawatan dalam Parti Komunis Malaya
|
Hadiah
Wang Tunai
|
1. Setiausaha
Agung (Chin Peng)
|
$ 250 000
|
2. Ahli Biro
Politik
|
$ 200 000
|
3. Ahli
Jawatankuasa Pusat
|
$150 000
|
4. Ahli
Jawatankuasa Negeri dan Daerah
|
$120 000
|
5. Anggota Biasa
|
$2500-$2000
|
Tawaran hadiah wang tunai atas penangkapan atau pemberian maklumat
tentang
pengganas Komunis semasa darurat.
5.3
PERUNDINGAN KEMERDEKAAN
Pada bulan Ogos 1955 Tunku Abdul
Rahman sebagai pemimpin Parti Perikatan menghantar satu memorandum kepada
Pejabat Tanah Jajahan British di London untuk menrundingkan soal
kemerdekaan Tanah Melayu. Memorandum itu diserahkan kepada Setiausaha Negara
bagi Tanah Jajahan British. Alan Lennox-Boyd. Dalam memorandum itu, Parti
Perikatan meminta dua perkara iaitu:
i. Pemberian
kerajaan sendiri secepat mungkin
ii. Penubuhan sebuah
suruhanjaya bebas untuk menggubal perlembagaan baru Tanah
Melayu.
Raja-raja Melayu memberi
persetujuan untuk meminda Perlembagaan Persekutuan bagi membolehkan usaha
ke arah kemerdekaan. Mereka juga meminta supaya rundingan kemerdekaan tidak
diadakan dengan wakil-wakil parti perikatan sahaja, tetapi turut melibatkan
wakil raja-raja Melayu. Pada bulan November 1955, wakil raja-raja
Melayu dan parti Perikatan berunding terlebih dahulu untuk mencapai
kata sepakat tentang beberapa perkara asas seperti:
i. Kawalan Kewangan
ii. Perlantikan
rakyat tempatan utnuk mengetui jabatan-jabatan kerajaan
iii. Keselamatan
dalam negeri dan penggubalan perlembagaan
Dalam rundingan itu, Tunku
Abdul Rahman memberi jaminan bahawa kedudukan raja-raja Melayu sebagai raja
berperlembagaan tidak akan terjejas selepas Tanah Melayu mencapai kemerdekaan.
Pada 1 Januari 1956, Rombongan Kemerdekaan bertolak ke London.
Rombongan itu terdiri daripada empat orang wakil raja-raja Melayu dan empat
orang wakil Parti Perikatan. Rombongan itu bertolak ke London dengan tujuan untuk
berunding dengan kerajaan British bagi mendapat kemerdekaan Tanah Melayu.
Nama
|
Jawatan
|
i. Dato’ Haji
Abdul Wahab bin Abdul Aziz (Ketua) Dato’ Panglima Bukit Gantang).
ii. Dato’ Nik
Ahmad Kamil Haji Nik Mahmud
iii. Dato’ Muhammad
Seth bin Muhammad Said
iv. Abdul Aziz bin
Haji Abdul Majid
|
Menteri Besar Perak
Menteri Besar Kelantan
Menteri Besar Johor
Menteri Besar Selangor
|
Abdul Kadir
bin Shamsuddin selaku Setiausaha rombongan
|
|
Rajah:
Wakil raja-raja Melayu dalam Rombongan Kemerdekaan 1956
Rundingan kemerdekaan Tanah
Melayu di London dipengerusikan oleh Setiausaha Negara bagi Tanah Jajahan
British, Alan Lennoxz Boyd. Rundingan itu yang diadakan mulai 18 Januari hingga
8 Febuari 1956 berjaya mencapai beberapa persetujuan iaitu:
i.
Kerajaan British bersetuju memberi kemerdekaan kepada Tanah Melayu pada 31 Ogos
1957. Selepas merdeka, Tanah Melayu akan terus kekal dalam lingkungan komanwel
dengan mengamalkan sistem pemerintahan secara demokrasi.
ii.
Rakyat tempatan akan mengambil alih jawatan-jawatan penting seperti Menteri
Pertahanan, Menteri Dalam Negeri, Menteri Kewangan dan Menteri Perdagangan.
iii.
Pihak British dibenarkan untuk menempatan tenteranya di Tanah Melayu.
iv.
Sebuah badan bebas dibentuk bagi menggubal perlembagaan baharu Tanah Melayu.
Nama
|
Jawatan
|
1. Tunku Abdul
Rahman Putra (Ketua)
2. Dato’
Abdul Razak bin Dato’ Hussien
3. Dr. Ismail bin
Dato’ Abdul Rahman
4. Kolonel Hau
Shek Lee (H.S.Lee)
|
Ketua Menteri
Menteri Pelajaran
Menteri Tanah dan Galian
Menteri Pengangkutan
|
T.H. Tan
( Setiausaha Parti Perikatan) selaku Setiausaha Rombongan
|
|
Rajah:
Wakil Parti Perikatan dalam Rombongan Kemerdekaan 1956
Suruhanjaya
Reid
Pada bulan 1956, sebuah
suruhanjaya dibentuk untuk merangka Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu.
Suruhanjaya itu dinamakanSuruhanjaya Reid dengan dipengerusikan
oleh Lord Reid dan dianggotai (Britain), Sir William McKell (Australia), Hakim
B. Malik (India) dan Hakim Abdul Hamid (Pakistan). Suruhanjaya Reid
membuat beberapa tinjauan untuk mendapatkan pandangan daripada pelbagai pihak,
iaitu orang perseorangan, pertubuhan politik, kesatuan sekerja dan persatuan
yang mewakili kepentingan golongan tertentu dalam masyarakat.
Suruhanjaya itu juga menerima
131 memorandum secara bertulis daripada pelbagai pihak, termasuk memorandum
Parti Perikatan dan raja-raja Melayu. Memorandum Perikatan merupakan satu
bentuk pakatan murni, hasil rundingan dan tolak ansur antara UMNO,
MCA dengan MIC yang mewakili tiga kaum terbesar di Tanah Melayu.`Pakatan murni’
itu mengandungi dua perkara penting, iaitu mengekalkan empat unsur tradisional
dalam perlembagaan – bahasa Melayu, agama Islam, institusi beraja dan kedudukan
istimewa orang Melayu serta hak untuk menjadi warganegara berasaskan
prinsip jus soli kepada kaum bukan Melayu.
Suruhanjaya Reid mengadakan
118 mesyuarat antara bulan Jun sehingga Oktober 1956 untuk mengkaji dan
mengambil kira pandangan serta maklum balas daripada semua pihak. Pada bulan
Mei 1957, sebuah Jawatankuasa Kerja ditubuhkan yang terdiri daripada 11 orang
ahli untuk menyemak dan mengkaji Laporan Reid.
|
|
|
||||||
Rajah: Keanggotaan dan bidang tugas
Suruhanjaya Reid
Ciri-Ciri Perlembagaan 1957
Terdapat empat ciri utama
dalam struktur kerajaan yang dicadangkan, iaitu:
a.
Ketua Negara bagi Persekutuan Tanah Melayu ialah Yang di-Pertuan Agong yang
dipilih daripada kalangan sembilan orang raja Melayu. Baginda memegang jawatan
itu untuk tempoh lima tahun.
b.
Ketua kerajaan bagi Persekutuan Tanah Melayu ialah Perdana Menteri yang
dilantik di kalangan parti yang mempunyai suara terbanyak dalam Dewan Rakyat.
Perdana Menteri akan menubuhkan Kabinet yang menjadi badan tertinggi dalam
mengubal dasar-dasar kerajaan.
c.
Sebuah badan perundangan di peringkat persekutuan, iaitu Parlimen yang terdiri
daripada Dewan Rakyat dan Dewan Negara. Dewan Rakyat mempunyai 104 orang ahli
yang dipilih melalui pilihan raya untuk tempoh selama lima tahun. Dewan Negara
mengandungi 38 orang ahli dan mereka berkhidmatenam tahun.
d.
Ketua perlembagaan di peringkat negeri ialah raja atau gabenor. Setiap negeri
mempunyai Majlis Undangan Negeri yang dipilih melalui pilihan raya untuk tempoh
lima tahun. Pentadbiran negeri diketuai oleh seorang Menteri Besar atau Ketua
Menteri.
Pemberian taraf
kewarganegaraan dibuat berasaskan perkara-perkara berikut:
a. Mereka
yang telah menjadi warganegara Persekutuan sebelum Hari
Merdeka.
b. Semua orang yang
dilahirkan di Tanah Melayu pada atau selepas Hari Merdeka.
c. Mereka yang
berumur 18 tahun ke atas yang dilahirkan di Persekutuan dan telah bermastautin
selama lima daripada tujuh tahun yang terdahulu, boleh bertutur dalam bahasa
Melayu dan mengangkat sumpah taat setia.
d. Mereka yang
berumur 21 tahun ke atas yang dilahirkan di luar Persekutuan, tetapi telah
bermastautin selama lapan daripada 12 tahun yang terdahulu, dan boleh bertutur
dalam bahasa Melayu serta mengangkat sumpah taat setia.
e. Pemilikan dua
kerakyatan tidak dibenarkan, kecuali bagi mereka yang memiliki kerakyatan Komenwel.
Peruntukan tentang bahasa,
iaitu:
a. Bahasa Melayu
dijadikan bahasa kebangsaan di Tanah Melayu. Pembelajaran dan penggunaan
bahasa-bahasa asing yang lain secara umumnya tidak dilarang.
b. Bahasa Inggeris
boleh digunakan dalam persidangan Majlis Mesyuarat Undangan dan mahkamah atau
lain-lain urusan rasmi dalam tempoh 10 tahun selepas merdeka.
Terdapat dua peruntukan lain
yang berhubung dengan agama Islam dan kedudukan istimewa orang Melayu, iaitu:
a. Agama Islam dijadikan
agama rasmi Persekutuan, tetapi agama-agama lain boleh diamalkan dengan bebas
di mana-mana tempat dalam Persekutuan.
b. Kedudukan
istimewa orang Melayu dijamin oleh perlembagaan, iaitu berhubung dengan
pemberian tanah di kawasan simpanan, kuota dalam perkhidmatan awam dan
perkhidmatan lain serta keutamaan dalam pemberian biasiswa, lesen perniagaan
dan lain-lain bantuan kerajaan[18].
Perisytiharan
Kemerdekaan
Perjanjian Persekutuan Tanah
Melayu ditandatangani oleh raja-raja Melayu dan Persuruhjaya Tinggi British,
Sir Donald MacGallivry di King’s House, Kuala Lumpur pada 5 Ogos 1957. Perjanjian itu mengekalkan
sebahagian besar struktur Perjanjian Persekutuan, 1948 dengan kedudukan
raja-raja Melayu sebagai raja berperlembagaan, pembahagian kuasa antara
kerajaan Persekutuan dengan kerajaan Negeri[19].
Pada pukul 12.00 tengah malam
30 Ogos 1957, bendera Union Jack diturunkan di Padang Kelab Selangor sebagai
menandakan berakhirnya penjajahan British di Tanah Melayu dan digantikan dengan
bendera Persekutuan Tanah Melayu yang merdeka.Pada pagi 31 Ogos 1957di Stadium
Merdeka, wakil Ratu Elizabeth II menyerahkan dokumen pengisytiharan kemerdekaan
kepada Tunku Abdul Rahman selaku Perdana Menteri Pertama. Tunku kemudiannya
melaungkan perkataan ‘merdeka’ sebanyak tiga kali dan disambut oleh ribuan
rakyat yang hadir di stadium itu.
Upacara bersejarah ini
disaksikan oleh Yang di-Pertuan Agong yang pertama, Tuanku Abdul Rahman ibni
Al-Marhum Tuanku Muhammad, kesemua raja Melayu dan wakil-wakil kerajaan
asing. Pada hari yang sama, kabinet Persekutuan Tanah Melayu yang pertama
diumumkan.[20]
|
No comments:
Post a Comment